Voor het NAPK schreef ik vorig jaar Water & vuur. Door Covid kon het stuk destijds weinig worden gespeeld. Mede daarom is me gevraagd voor dit jaar nog een extra stuk te schrijven. Dat is Nestgeur geworden, een eenakter over persoonsverwisselingen, DNA-testen, spiegeltweelingen, vaderschap en andere zaken .

David en Edo (twee mannen van negenendertig en een half) staan tegenover elkaar. Ze zijn wellicht spiegeltweelingen. Edo is pas net – onder een voorwendsel – het huis van David binnengekomen. Ze zijn beiden stil van het feit dat ze zo op elkaar lijken. Als Edo begint te spreken, begint tegelijk David te praten.

DAVID                                                           EDO
Eh…                                                                Eh…
Wat…                                                            Wie…
U bent niet…                                                Sorry dat ik…
Ik eh…                                                           Jij eh…

Daarna gebeurt dit unisono praten nog een keer.

DAVID                                                           EDO
Sorry maar dit is….                                   Ja ik dacht dat…
Waarom ben je…                                        Het is misschien….

In het andere decordeel kijkt Ola op en één keer opzij naar David en Edo, zonder ze echt te zien. Hierna maakt Edo een gebaar naar David: jij eerst.

EDO
Jij eerst.

DAVID
Ik?

EDO
Ja.

DAVID
Ik eh… dit is tamelijk raar.

EDO
Dat is het hè. Tamelijk. Raar.

DAVID
En raar is nog een understatement. Het is verontrustend, onprettig, het is…

EDO
Weird?

DAVID
Ja weird ja. Waarom hebben we voor sommige gevoelens toch Engels nodig om adequaat te kunnen omschrijven wat we…

EDO
Voelen. Nou ja, ze hebben gewoon meer woorden in het Engels.

(citaat uit Nestgeur)